Alfa Romeo 110 deel 9; De 8C Competizione

Alfa Romeo 110 deel 8 cover21-6-20. Met de 8C Competizione keerde Alfa Romeo terug naar zijn roots en maakte tevens een stap in de toekomst voor alle modellen die later kwamen zoals MiTo en Giulietta.

 

 

Hij had een naaste verwant in de 4C, een compacte technologische en sensuele supercar. "Hij heet 8C en ik denk dat het gewoon de mooiste auto is die ooit is gebouwd" was de welbespraakte uitroep van Jeremy Clarkson, op de BBC.
De 8C Competizione werd gecreëerd in het midden van een diepgaand reorganisatieproces in de automobielsector terwijl het zich voorbereidde op het nieuwe millennium. Ook werd het het spandoek waarop Alfa Romeo zijn identiteit en waarden zou herdefiniëren; een stilistisch en technisch vertrekpunt voor toekomstige productplanning.
Alfa Romeo 110 deel 9 cover

Begin 2006 gaf Sergio Marchionne de opdracht om de "concept car" die zoveel opwinding had gewekt op de Frankfurt Motor Show 2003 in productie te nemen. Alfa Romeo Centro Stile van Wolfgang Egger en de ontwerpfaciliteiten van het bedrijf hebben het oorspronkelijke ontwerp in slechts acht maanden opnieuw gedefinieerd. Gepresenteerd in de definitieve versie op de Autosalon van Parijs, verzamelde de 8C binnen enkele weken 1.400 bestellingen van over de hele wereld en de 500 genummerde geplande exemplaren waren uitverkocht voordat ze werden geproduceerd.
Alfa Romeo 8C Competizione 2006 lv

De essentie van Alfa Romeo
Het verhaal van de 8C Competizione begint bij de naam. "8C" verwijst naar de door Vittorio Jano ontworpen achtcilinderauto's. Auto's die in de jaren dertig races over de hele wereld wonnen (vier overwinningen op rij in Le Mans en drie in de Mille Miglia). "Competizione", aan de andere kant, was de naam van de 6C 2500 die Juan Manuel Fangio reed in de 1950 Mille Miglia. De 8C werd gemaakt om de essentie van Alfa Romeo opnieuw te lanceren en weerspiegelde technische thema's die het merk sinds het begin dierbaar waren. Zoals de lichtheid, versterkt door het "dual frame" en door het gebruik van aluminium, titanium, carbon en composietmaterialen. Zoals de gewichtsbalans voor en achter, verkregen met het "transaxle" -systeem (longitudinale voorwielaandrijving en achterasversnellingsbak). De rijprecisie was verder verfijnd door het gebruik van ophangsystemen met dubbele dwarsarmen op beide assen.
De 8C beschikte over een royale motor (een 4,7-liter V8 met 450 pk), maar betekende vooral een terugkeer naar de achterasversnellingsbak, die sinds het begin van de jaren negentig bij Alfa-straatmodellen ontbrak. Het resultaat was een auto met een optimale verhouding tussen gewicht en vermogen, die vanaf stilstand in 4,2seconden 100 km/u kon halen.
Alfa Romeo 8C Competizione 2007 motor

Een eerbetoon aan auto design
En dan was er nog de kleine kwestie van stijl. "It's called 8C, and I think it's simply the most beautiful car ever built" (Het heet 8C en ik denk dat het gewoon de mooiste auto is die ooit is gebouwd): zo omschreef de BBC Top Gear presentator het. De bijna gezwollen motorkap leek in het asfalt te bijten. Het profiel was zacht en kronkelig. Een horizontale snede verenigt de wielkasten en verbindt ze met de "gespierde" vorm van het achterspatbord. De achterruit was omwikkeld door de staanders, die zich naar achteren uitstrekten totdat ze taps toelopen op de staart. Het leek op een quiz over citaten uit de merkgeschiedenis. Zijn 'ogen' kwamen van de Stradale 33, iets hoger dan de motorkaplijn. De achterkant herinnerde aan die van de '61 Giulietta SZ, de eerste 'afgeknotte staart' in de autogeschiedenis. De ronde achterlichten zijn een eerbetoon aan de Giulia TZ, een andere koningin van de racecircuits. De 8C speelde fascinerende spelletjes met het verleden, alsof het Alfa Romeo Centro Stile een eerbetoon bracht aan een heel tijdperk van auto-ontwerp.
Alfa Romeo Giulia T 1963

Creativiteit en wetenschap
Om hun raceauto's competitiever te maken begonnen ontwerpers en carrosseriebouwers vanaf de jaren dertig de aerodynamica te verbeteren. De eerste stap was het soepel integreren van externe elementen in het carrosserieprofiel, zoals spatborden en koplampen. Vervolgens ontwikkelden ze steeds zachtere, meer verbonden en gestroomlijnde vormen. Dit was een uitdaging om de verbeeldingskracht van grote ontwerpers te prikkelen - uiteraard ervan overtuigd dat alles wat mooi is, ook efficiënt moet zijn. Ze lieten hun creativiteit en vaardigheden los en bouwden enkele van de mooiste en meest succesvolle auto's ooit gemaakt. Waaronder veel Alfa Romeo-modellen. De 8C Competizione nam auto's uit die periode als inspiratiebron.
Alfa Romeo 6C 2500 Sport 1939

De Alfa Romeo trilobo
Het vooraanzicht van een Alfa Romeo is onmiskenbaar: iedereen herkent direct het centrale schild en de twee horizontale luchtinlaten aan weerszijden. Deze combinatie (misschien wel het meest bekende "gezicht" in de wereld van de auto) wordt de "trilobo" genoemd en werd in de jaren dertig van de vorige eeuw geïdentificeerd. Voordien was er weinig ruimte voor stijl: de 'snuit' van een auto bestond uit een radiateur geflankeerd door koplampen en (soms) beschermd door een rooster tegen het grind op de weg. Maar zodra de vormen zachter begonnen te worden, verscheen het Alfa Romeo-schild. Toen het te klein werd om steeds krachtigere motoren te koelen, maakten de twee zijdelingse luchtinlaten hun debuut, die enthousiastelingen onmiddellijk "de snor" noemden. De voorheen bescheiden trilobo werd officieel aangenomen als merksymbool, te beginnen met de 6C 2500 Freccia d'Oro.
Alfa Romeo 6C 2500 Sport Freccia dOro 1947
Zoals alle symbolen evolueerde het in de loop van de tijd en weerspiegelde het smaken en modes. Maar het bleef altijd uniek en onmiskenbaar. Het was bochtig en indrukwekkend op de 1900, dunner op Giulietta.
Alfa Romeo Giulia T 1963
Het was aerodynamisch en strak op Giulia, hoekig en bijna perfect gelijkzijdig in de jaren 70 en 80. Het was minimalistisch en gestileerd in de jaren negentig, maar met de 156 en 8C keerde het terug naar zijn natuurlijke leidende rol, die het sindsdien heeft behouden in alle volgende modellen.
Alfa Romeo Giulietta Sprint 1954

De nalatenschap van de 8C Competizione
De 8C Competizione vat de meest klassieke Alfa Romeo-stijl samen en werd een natuurlijke inspiratiebron voor alle latere modellen. Ook voor MiTo en Giulietta.
Alfa Romeo Giulietta Sport 2019
Maar de 8C had ook een naaste verwant, een "jongere zus". De 4C is een compacte technologische en sensuele supercar. Duidelijk verwant aan de 8C, maar zonder de last van een beperkte oplage te hoeven dragen. Met de 4C keerde Alfa Romeo terug naar de compacte sportautomarkt door het aanbieden van geavanceerde materialen en technologische oplossingen, gecombineerd met maximale lichtheid en buitengewone dynamische kwaliteiten.
Alfa Romeo 4C 2013

De 4C
De ontwerpers van Alfa Romeo besloten het vermogen niet te maximaliseren, maar het gewicht laag te houden: iets meer dan 1.000 kilo rijklaar, voor een gewicht/vermogensverhouding van minder dan 4 kg / pk. Twee waarden die maximale wendbaarheid en opwindende prestaties garandeerden. Er werden ook polyester- en glasvezelelementen gebruikt om de gewenste lichtheid te bereiken. Maar het meest innovatieve onderdeel was het monocoque frame. Dat was volledig in koolstofvezel en gemaakt met technologie afgeleid van Formule 1. Het materiaal, samengesteld uit composiet vezels, was pre- geïmpregneerd met een speciale hars alvorens te worden onderworpen aan een proces dat bekend staat als "koken": met deze behandeling kon het uit één stuk worden gemaakt, zonder montage, en kon hij zijn structurele taken perfect uitvoeren ondanks een gewicht van slechts 65 kilo.
Ook de 4C-motor was ultralicht: een 240 pk sterke 1750 cc viercilinder lijnmotor, volledig gemaakt van aluminium. Om een ​​optimale gewichtsverdeling te garanderen, werd het in een transversale achterpositie geplaatst. De versnellingsbak was voorzien van een dubbele droge koppeling. De 4C had een verbluffende acceleratie: van 0 tot 100 km/u in 4,5 seconden en bereikte een topsnelheid van ruim 255 kilometer per uur.